ადათი: განსხვავება გადახედვებს შორის
(ახალი გვერდი: ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი ფილიპე ბაღიაურ...) |
|||
| (3 შუალედური ცვლილებები იმავე მომხმარებლის მიერ არ არის ნაჩვენები) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი ფილიპე ბაღიაური, სოფ. მუქო (ფშავი). რომან დოლიძის ფოტო</small></center>]] | + | [[ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი † ფილიპე ბაღიაური, სოფ. მუქო (ფშავი). რომან დოლიძის ფოტო</small></center>]] |
| + | <big>'''ადათი'''</big> | ||
| + | ---- | ||
მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - [[რჯული]] ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...). | მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - [[რჯული]] ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...). | ||
| − | ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს ([[თავსისხლი]], [[დაკეჭნა]] მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.). | + | ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს ([[თავსისხლი]], [[დაკეჭნა]], მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.). |
ადათის მიხედვით [[ბჭე]]ებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს). | ადათის მიხედვით [[ბჭე]]ებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს). | ||
| ხაზი 8: | ხაზი 10: | ||
'''''ლიტერატურა''''' | '''''ლიტერატურა''''' | ||
| − | გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ. | + | <small>გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ.</small> |
---- | ---- | ||
[[კატეგორია:ა]] | [[კატეგორია:ა]] | ||
[[კატეგორია:მითი, კულტი, რიტუალი]] | [[კატეგორია:მითი, კულტი, რიტუალი]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 11:56, 5 ივლისი 2019 მდგომარეობით
ადათი
მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - რჯული ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...).
ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს (თავსისხლი, დაკეჭნა, მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.).
ადათის მიხედვით ბჭეებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს).
ლიტერატურა
გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ.
