თავდაპირველად ეს დეტერმინატივი ორ სხვადასხვა ნიშანს წარმოადგენდა: ერთი იყო მჯდომარე მამაკაცი, რომელსაც პირთან ჰქონდა ხელი მიტანილი, როგორც "ჭამის" დეტერმინატივი; მეორე ნიშანში ხელი პირთან ბოლომდე არ ჰქონდა მიტანილი, არამედ ხელის მტევნით გარეთ მიქცეული, როგორც ლაპარაკის, ინტელექტისა და შეძახილის აღმნიშვნელი. მოგვიანებით მეორე პირველი ფიგურით შეიცვალა.
ჭამისა და სმის აღმნიშვნელი დეტერმინატივი, როგორც მაგ.: სიტყვებში wnm ("ჭამა"), zwr ("სმა"), ḥqr ("მშიერი").
საუბრისა და წამოძახილის დეტერმინატივი, როგორც მაგ.: სიტყვებში j ("აბა! მისმინეთ"), sḏd ("გადათვლა"), gr ("ჩუმად ყოფნა").
ფიქრისა და გრძნობის დეტერმინატივი, როგორც მაგ.: სიტყვებში kꜣj ("დაგეგმვა"), mrj ("ყვარება").
