გადასვლა: ნავიგაცია, ძებნა

ადათი: განსხვავება გადახედვებს შორის

(ახალი გვერდი: ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი ფილიპე ბაღიაურ...)
 
 
(3 შუალედური ცვლილებები იმავე მომხმარებლის მიერ არ არის ნაჩვენები)
ხაზი 1: ხაზი 1:
[[ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი ფილიპე ბაღიაური, სოფ. მუქო (ფშავი). რომან დოლიძის ფოტო</small></center>]]
+
[[ფაილი:Philipe.jpg|thumb|right|<center><small>რჯულისკაცი - ხევისბერი ფილიპე ბაღიაური, სოფ. მუქო (ფშავი). რომან დოლიძის ფოტო</small></center>]]
 +
<big>'''ადათი'''</big>
 +
----
 
მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - [[რჯული]] ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...).
 
მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - [[რჯული]] ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...).
  
ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს ([[თავსისხლი]],  [[დაკეჭნა]]  მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.).
+
ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს ([[თავსისხლი]],  [[დაკეჭნა]], მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.).
 
    
 
    
 
ადათის მიხედვით [[ბჭე]]ებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს).  
 
ადათის მიხედვით [[ბჭე]]ებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს).  
ხაზი 8: ხაზი 10:
 
'''''ლიტერატურა'''''
 
'''''ლიტერატურა'''''
  
გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ.   
+
<small>გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ.</small>    
 
----  
 
----  
 
[[კატეგორია:ა]]  
 
[[კატეგორია:ა]]  
 
[[კატეგორია:მითი, კულტი, რიტუალი]]
 
[[კატეგორია:მითი, კულტი, რიტუალი]]

მიმდინარე ცვლილება 11:56, 5 ივლისი 2019 მდგომარეობით

რჯულისკაცი - ხევისბერი † ფილიპე ბაღიაური, სოფ. მუქო (ფშავი). რომან დოლიძის ფოტო

ადათი


მამა-პაპისაგან დამკვიდრებული ჩვეულება, სავალდებულოდ მიღებული წესი. ტრადიციულად, ხალხში დამკვიდრებული, ჩვულებითი, დაუწერელი წესები და სამართალი - რჯული ადათი, საქართველოში შეიცავდა საყოფაცხოვრებო წესებს (სტუმარ-მასპინძლობას, თავაზას, პიროფლიანის შესხმას, ქალისა და მოხუცის პატივისცემას და სხვა ზნეობრივ ნორმებს...).

ადათი იყო ადგილობრივი ჩვეულებითი სამართალი - რჯული რომელზე დაყრდნობითაც წყვეტდნენ საზოგადოებრივი ყოფის საკითხებს (თავსისხლი, დაკეჭნა, მიწის საკუთრება, ღალატი, ქალის მოტაცება, პირადი შეურაცხყოფა, ლექსით გასენვა-დაცინვა და ა.შ.).

ადათის მიხედვით ბჭეებს გამოჰქონდათ დანაჩენი (სისხლის საზღაური, მოკვეთა, გარიგება). ხალხური სამართალი იყენებდა დამცველთა ინსტიტუტს (მოწმეების ჩვენება, მიწის ფიცილს, ანალობებს - ანდრეზებს).


ლიტერატურა

გ. ჩიტაია, მასალა ეთნოგრაფიულ ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონისათვის, შრომები ტ. 1, მეცნიერება, თბ.1997 წ., 319 გვ.


მოძიებულია „http://caucasology.com/wiki/index.php?title=ადათი&oldid=1264“-დან