ხონჩა
ხონჩა
- მოგრძო ტაბაკი, ხის ლანგარი, ნაპირებაწეული, ზოგჯერ მომრგვალებული კუთხეებით;
- ხის ჭურჭელი , გრძელი და ოთკუთხედი, ფეხიანი გულამოჭრილი. ხმარობდნენ სუფრადაც (ერწო-თიანეთი).
(მოდერნიზებული ვარიანტი)[1]
ფშაური საოჯახო-საკუჭნაო საციქველი - ხონჩა, იგივე საინია, ვაზაა, ოღონდ ხისაგან გაკეთებული, გამოთლილი, გამოხვეწილი. ხონჩა მრავალიფუნქციურია: მას იყენებენ მშრალად მოხარშული ხორცის გადმოსაღებად, ხინკლის ამოსაღებად, ქადა-პურების დასაწყობად, თხილ-კაკლისა და ხილ-ბოსტნეულის მაგიდაზე მისატანად და კიდევ ათასგვარი სხვა ფუნქციით.
ხონჩა მსუბუქი, პატარა, მომცრო ზომის ჭურჭელია და ამიტომ მარჯვედ გამოსაყენებელია საოჯახო საქმიანობაში.
ჩემმა მკითხველმა უკვე იცის, რომ შვინდის წნელებისაგან გოდრები დავწანი, ხოლო ბალამწარის ქერქისაგან ხოკრები დავამზადე, რამაც მხილველთა დიდი მოწონება და დაინტერესება გამოიწვია.
ახალმა ხელსაქმემ შეყოლიება იცისო და აჰა, მეც კიდევ ერთი ახალი ნივთის გაკეთებას შევეჭიდე.
ეს ნივთი უფრო ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და ის ფშაური ხონჩისა და ცივილური ვაზის ნაჯვარად შეიძლება განვიხილთ. მასალად გამოვიყენე ცაცხვის ხის ქერქი და თელის ხის ლაფანის მუში.
ცაცხვის ქერქისგან გამოვჭერი ცილინდრული ფორმა. შემდეგ ეს ფორმა ვერტიკალურად გავჭერი შუაზე. აი, ამ ცილინდრის ნახევარს ჩავუკეტე ბოლოები ასევე ქერქისაგან გამოჭრილი სპეციალური ფრთებით. ეს კონსტრუქცია მიჯრულად შევკერე ლაფნის მუშით. ასევე ზედა წიბოებზე, მთლიან-მრგვლად, მიჯრულადვე გადავახვიე ლაფნის მუში, ხოლო ქვეშ, დაბლიდან, ასევე ლაფნის მუშით, მივამაგრე სადგამი, რომ ოვალურძირიანი ჭურჭელი მყარად იდგეს მაგიდანზე ჰორიზონტალურად და იქით-აქეთ გორაობა ან განუსაზღვრელი მოძრაობა არ დაიწყოს.
მე მგონი საკმაოდ საინტერესო რამ მივიღე.
ეს, შეიძლება ითქვას, ერთგვარად მოდერნიზებული ფშაური ხონჩაა, რომელიც მრავალი დანიშნულებით შეიძლება იქნეს მოხმარებული - დაწყებული სამზარეულო სფეროთი და დამთავრებული ეთნოგრაფიულ-დეკორატიული ფაქტურის ელემენტად გამოყენებით.
რაც მთავარია, ნივთი ეკოლოგიურად სუფთაა, მთლიანად ხისგან არის დამზადებული და, პრაქტიკულ დანიშნულებასთან ერთად, მის ესთეტიკურ მხარეზეც ბევრი აქვს ნაფიქრი ავტორს.
წყარო
- ↑ ავტორი: მიხეილ ღანიშაშვილი
