ღაღადება
ღაღადება
იხ. გლოვა
ესე ითქმის ყოველივე ჴმამაღლობით ჴმა-ყოფა, ხოლო ღაღადებაცა ესრეთ განიყოფების: შორით ერთისა კაცისა მაღალსა უკაფიოსა ჴმასა ეწოდების კივილი, ხოლო ჴმიანითა სიტყვითა ღაღადისსა – ყივილი; დიაცთა კივილსა ეწოდების კრჩხიალი; მრავალთა ერთა უსმინართა ლაპარაკთა – ყაყანი; დიაცთა ყაყანსა – ძიძგინი და ჯიჯგინი; ომთა შინა ღაღადებასა – კიჟინა; მტერთა განრომილთა კაცთაგან სასიხარულო ჴმა-ყოფით ღაღადებასა – ზრინვა; შეწუხებულთა საგლოელს ღაღადისსა – ზრიალი; უგვანსა მაღალსა ჴმიანობასა – ყვირილი; ქათმისა და მისთანათა ზახილსაცა ყივილად იტყვიან (სულხან-საბა)
