XIX საუკუნის დასაწყისში დასავლეთ ევროპაში აღმოსავლეთმცოდნეობამ, როგორც მეცნიერებამ, პირველი ნაბიჯები გადადგა. თუმცა მისდამი ინტერესი XVIII საუკუნის ბოლოდან დაიწყო. ამის დასტურია 1795 წელს პარიზში დაარსებული სასწავლებელი "Ecole spéciale", რომელიც აზიის ქვეყნების საელჩოების და საკონსულოებისთვის აღმოსავლეთმცოდნეებს, მთარგმნელებს და თარჯიმნებს ამზადებდა. ეგვიპტეში ნაპოლეონის ლაშქრობის შემდეგ მეცნიერების წინაშე სრულიად ახალი ინტერესების სფეროები გამოიკვეთა, ხოლო მეცნიერულ მუშაობას ახალი შტრიხები შეემატა, აღმოსავლური კულტურისადმი ახალი მიდგომა ჩამოყალიბდა და პარალელურად ახალი კონტაქტებიც დამყარდა.

XIX საუკუნის 60-იანი წლების ქართველი მწერლები და საზოგადო მოღვაწეები უდიდეს ინტერესს იჩენდნენ საქართველოს მატერიალური კულტურის ძეგლების გამოვლენისა და შესწავლისადმი. ამ მხრივ განსაკუთრებით აღსანიშნავია გიორგი წერეთელი - მწერალი, პუბლიცისტი, ფილოლოგი, კრიტიკოსი, ბუნებისმეტყველი და ამავე დროს ისტორიკოსი, არქეოლოგი. გიორგი წერეთელმა გარკვეული კვალი დატოვა ქართული არქეოლოგიის, როგორც მეცნიერების, განვითარებაში და მისი მოღვაწეობა ამ მიმართულებით საგანგებო შესწავლას მოითხოვს.

ქართული საზოგადოებრივი აზრი დიდ ინტერესს იჩენს მსოფლიო ისტორიის საკვანძო საკითხებისადმი - უძველესი ეპოქების სოციალური სისტემებისა და კულტურის (ძველ აღმოსავლური, ბერძნულ-ელინური, რომაული) ფორმებისადმი, წარმოაჩენს მეზობელი ხალხების ცივილიზაციასთან ქართველი ტომების ინტენსიურ კავშირ-ურთიერთობასა და მის მნიშვნელობას.

თქვენო უწმიდესობავ,
თავს უფლებას ვაძლევ, მოგმართოთ ღია წერილით, რომელიც შეეხება ქართული ეკლესიისთვის მნიშვნელოვან საკითხს. ამ რამდენიმე ხნის წინ გერმანულმა ტელეარხმა 3-SAT-მა გადმოსცა მოკლემეტრაჟიანი ფილმი, მიძღვნილი მცხეთის ეკლესიამონასტრებისა და საქართველოს გაქრისტიანების საკითხისადმი. ამის შესახებ ფილმის ფინალში ნათქვამია შემდეგი...