XXI საუკუნეში აშკარად შეინიშნება ატმოსფეროს სათბურის ეფექტის გაძლიერება. მკვლევარები ამ ფაქტს უკავშირებენ სათბობი რესურსების ყოველწლიურად უფრო და უფრო მეტი რაოდენობით გამოყენებას, სოფლის მეურნეობის განვითარპებას, ტყეების ინტენსიურ გაჩეხვას და სხვა მიზეზებს.

საქართველოს აღმოსავლეთ ნაწილში მდებარე ივრის ზეგნის ცენტრალურ უბანზე – გარეჯა-ივრის რეგიონში, რომელიც მაღალი საკონსერვაციო ღირებულების ისტორიულ-კულტურული ძეგლების სიუხვით გამოირჩევა (დავით-გარეჯის შუა საუკუნეების სამონასტრო კომპლექსები, კლდეში ნაკვეთი ხუროთმოძღვრების ბრწყინვალე ნიმუშები), არქეოლოგების მიერ გამოვლენილი იქნა პალეოლითის ხანისა და ბრინჯაოს ხანის ყველა საფეხურის (ძვ. წ. IV ათასწლეულის მეორე ნახევარი – II ათასწლეულის დასასრული) არქეოლოგიური ძეგლების (ნაქალაქარები, ნასოფლარები, ყორღანული სამარხები) მეტად მრავალფეროვანი და საინტერესო კომპლექსები.

საქართველოს შავი ზღვის სანაპირო ზონა – ზღვის წყალქვეშა ფერდის ზედაპირი 10-12 მ სიღრმიდან, პლაჟი და მასთან უშუალოდ მიმდებარე რამოდენიმე ასეული მეტრის სიგანის სანაპირო ხმელეთის ზოლი, უკანასკნელი 5-6 ათასი წლის განმავლობაში ადამიანს საკმაოდ ინტენსიურად ჰქონდა ათვისებული. ამ ფაქტს ადასტურებს სანაპირო ზონის სახმელეთო ნაწილში, კერძოდ კი ზღვის სანაპირო ხაზთან უშუალოდ მიმდებარე 200-400 მ სიგანის ხმელეთის ზოლში, არქეოლოგების მიერ აღმოჩენილი და შესწავლილი ბრინჯაოს ხანის (3000-5000 წლის წინანდელი დრო) და ანტიკური პერიოდის (ძვ. წ. VIII ს – ახ. წ. II-III სს) ძეგლები,

ანტიკური ხანის შავიზღვისპირა ქალაქის ფასისის ზუსტი ადგილმდებარეობა, მიუხედავად მრავალი მკვლევარის მცდელობისა, დღემდე არ არის დადგენილი. ძველმა ლიტერატურულმა და ისტორიულმა წყაროებმა მწირი ინფორმაცია დაგვიტოვეს ამ მართლაც, არქეოლოგიური და ისტორიული თვალსაზრისით, საქართველოს ერთ-ერთ ყველაზე საინტერესო მოვლენაზე.