შუა საუკუნეების ქალაქ ჟინვანის წარმოშობის დროისა და მიზეზის საკითხთა განხილვისას, როგორც წესი, ყურადღება მახვილდება XII ს. საქართველოს სახელმწიფოებრივ ძლიერებაზე, რასაც შედეგად მოჰყვა სტრატეგიული თვალსაზრისით მუდამ უდიდესი მნიშვნელობის მქონე დარიალის საუღელტეხილო გზაზე კონტროლის განახლება და ამ გზის მეშვეობით იმიერკავკასიასთან ინტენსიური სავაჭრო-პოლიტიკური ურთიერთობების დამყარება.

მძიმე მდგომარეობამ, რომელიც VI საუკუნის დასაწყისიდან აისახა ქართული საზოგადოების განვითარების ყველა სფეროზე, ქვეყანა არსებობის ზღვარზე დააყენა.
ღმრთის შეწევნითა და ადამიანის მონდომებით უნდა გამონახულიყო საშუალებანი, რომელთა წყალობით დარღვეული წონასწორობა აღდგებოდა. ეს საშუალებანი ნაწილობრივ ქართულ (თუმცა ირანულილ გავლენის ქვეშ მყოფ) შეძლებისდაგვარად პატრიოტულ სახელისუფლებო აპარატში, ნაწილობრივ კი გადასახადებისგან წელგაწყვეტილი დაბალი ფენის მოსახლეობაში მოიძია. უპირატესად ყოვლისა კი, ქვეყნის გადამრჩენ ბერკეტად ქართულ სინამდვილეში სამონასტრო ორგანიზაციის ჩამოყალიბება მოიაზრება.

მას შემდეგ, რაც საქართველოში დავიწყე მუშაობა – 1992 წლიდან, ბევრი რამ შეიცვალა. პოსტსოციალიზმის მთელს ისტორიას ჯერ კიდევ "გარდამავალი პერიოდი" ეწოდება, რაც გულისხმობს, რომ ეს ცვლილებების ხანაა. ამ ტერმინს, სავარაუდოდ, იმისთვის ვიყენებთ, რომ ხაზი გავუსვათ კონტრასტს "სტაგნაციის" პერიოდთან, რომელიც წინ უძღოდა ამ გარდამავალ პერიოდს. ცხადია, ეს ტერმინი, გარკვეულ მიმართულებას გულისხმობს, რაც გარკვეული მიზნისაკენ სვლას ნიშნავს – ვთქვათ კაპიტალიზმისკენ, დემოკრატიისკენ, ლიბერალიზმისკენ ან ქაოსისკენ, ანარქიისკენ. შესაძლოა, ეს ერთისა და იმავეს გამომხატველი სხვადასხვა სახელებია. ფაქტია, რომ გადასვლა სოციალიზმიდან კაპიტალიზმში არათანაბარია.

ცნობილია, რომ კულტურის შესახებ საქართველოს კანონის მიხედვით მის ძირითად მიზნებს და ამოცანებს წარმოადგენს: კულტურის სფეროში საქართველოს მოქალაქეების კონსტიტუციური უფლებების დაცვა და რეალიზება; კულტურულ ფასეულობათა და შემოქმედებითი მოღვაწეობის შედეგების გამოყენების სამართლებრივი პრინციპებისა და ნორმების განსაზღვრა...