ჭაობები საქართველოს ტერიტორიაზე უმთავრესად წარმოდგენილია კოლხეთის დაბლობზე, სადაც მათ წარმოქმნას არაერთი ბუნებრივი ფაქტორი განაპირობებს (ზედაპირის მცირე დახრილობა, უხვი ატმოსფერული ნალექები, გრუნტის წყლის დონის მდებარეობა, ნიადაგ გრუნტის მძიმე თიხნარი შედგენილობა, ჭაობიდან წყლის უმნიშვნელო გადინება, ინტენსიური ტექტონიკური დაძირვა, რომელიც ინტენსიურად მიმდინარეობს კოლხეთის დაბლობზე.

მუხათგვერდის ვიწრობსა (ზემო ავჭალა) და თელეთის ქედის აღმოს. დაბოლოებას (ფონიჭალა) შორის მდებარე თბილისის ქვაბულის უდიდესი ნაწილი, მეოთხეულ პერიოდში, მდ. მტკვრის ეროზიულ-აკუმულაციური მოქმედებით არის წარმოქმნილი. ამას მოწმობს აღნიშნული ქვაბულის საზღვრებში მდ. მტკვრის სხვადასხვა ასაკის ტერასების საფეხურებრივად განლაგების ფაქტი.

მორფოგენეტურ ფაქტორებს შორის, რომლებმაც ზღვის საშუალო დონის ცვალებადობის რეჟიმთან ერთად, მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს თანამედროვე ზღვის სანაპირო ზონის და მასთან უშუალოდ მიმდებარე ხმელეთის რელიეფის ჩამოყალიბებაში, აღსანიშნავია სანაპირო ხაზის გასწვრივ გამოვლენილი ალუვიური, ალუვიურ-ჭაობური და ჭაობური სედიმენტაციის, ჰიდროდინამიკური (ზვირთცემა, ტალღური დინებები და სხვა) და ლითოდინამიკური (მყარი ნატანის გადანაწილება სანაპირო ხაზის გასწვრივ და სხვა) პროცესების განვითარება.

პალიასტომის ტბის ისტორიაზე წარმოდგენას იძლევა მისი ფსკერის ქვეშ და მიმდებარე ტორფიან ჭაობებში განვითარებული ნალექების ლითოლოგიურ-სტრატიგრაფიული და გეოქრონოლოგიური შესწავლით და მიღებული ინფორმაცია. პირველ რიგში, უნდა აღინიშნოს 1975–78 წლებში, საქართველოს ყოფილი გეოლოგიური სამმართველოს მიერ, პალიასტომის წყალსატევში განვითარებული საპროპელური ნალექების შედგენილობისა და მარაგების დადგენის მიზნით, ჩატარებული გეოლოგიური ბურღვის მასალების ანალიზის შედეგები.