2012 ნომერი 24 რიტმი და საცეკვაო პლასტიკა ფიროსმანის შემოქმედებაში შეტანის თარიღი: 2012-12-13 ავტორ(ებ)ი: ლარისა ჩხეიძე |
ნიკო ფიროსმანი ფენომენალური მოვლენაა ქართულ და მსოფლიო ფერწერაში. იგი პლასტიკური ნახაზებითა და რიტმულად დადებული მონასმებით ემოციურ განწყობასა და რიტმს ქმნის. მის სურათებში ნათლად მჟღავნდება საინტერესო მოვლენები: ფერადოვანი, მუსიკალური და საცეკვაო რიტმი და პლასტიკა; მუსიკოსებისა და მუსიკალური საკრავების ჩვენება; ასევე ცეკვებისა და მოცეკვავეების წარმოსახვა... პერსონაჟების მოძრაობა პლასტიკურია, ცეკვადია, და ფერხულს მოგვაგონებს. ინტერესს იწვევს სურათებში ასახული ცეკვებიც: კინტოური, ქართული, ქალის და კაცის სოლო ლეკური, ბაღდადური და ა.შ. |
2012 ნომერი 24 შეტანის თარიღი: 2009-11-11 ავტორ(ებ)ი: მარიკა მშვილდაძე |
ნაშრომში შესწავლილია აფსაროსსა და პიტიუნტში აღმოჩენილ გლიპტიკის ნიმუშებზე დაფიქსირებული ქალღვთაებები. აფსაროსისა და პიტიუნტის სტატუსიდან გამომდინარე, მათი მფლობელები არ არის გამორიცხული ადგილობრივ მოსახლეობას წარმოადგენდნენ. ქალღვთაება (ტიხე-ფორტუნა) აფსაროსის ტერიტორიაზე აღმოჩენილ მხოლოდ ერთ ინტალიოზეა წარმოდგენილი. პიტიუნტში კი დაფიქსირებულია ოთხი ჭრილაქვა: დემეტრას, აფროდიტეს, სამი გრაციასა და ფსიქეასა და ამურის გამოსახულებით. გლიპტიკური ძეგლების ქრონოლოგიური ჩარჩოები ახ.წ. II-IV სს. განისაზღვრა. მასალის შესწავლა საფუძველს გვაძლევს დავასკვნათ, რომ აღნიშნული ქალაქების მოსახლეობაში გავრცელებული იყო ანტიკური ქალღვთაებები, მაგრამ მოპოვებული მასალა საკმარისად არ მოგვაჩნია ადგილობრივ მოსახლეობაში (განსაკუთრებით აფსაროსში) მათი პოპულრობის მტკიცებისათვის. |
2012 ნომერი 24 შეტანის თარიღი: 2012-12-12 ავტორ(ებ)ი: ზურაბ ჯანელიძე, ნინო ჩიხრაძე |
კაცობრიობისათვის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს პრობლემას წარმოადგენს გაუდაბნოების პროცესი, რაც თვალნათლივ შეინიშნება დედამიწის სემიარიდულ და ნაწილობრივ სუბჰუმიდურ რეგიონებში. ამ რეგიონებში გაუდაბნოების პროცესი ძირითადად მიმდინარეობს ტყის, ტყე-სტეპის, სტეპის და სავანის ბუნებრივი ბიოცენოზების ნახევარუდაბნოს და უდაბნოს ბიოცენოზებით ჩანაცვლებით საერთო ფონზე. |
2012 ნომერი 24 გარეკახეთის ისტორიული გეოგრაფიის საკითხები შეტანის თარიღი: 2012-11-11 ავტორ(ებ)ი: თენგიზ თოდრია |
ივრის ხეობა ფიზიკურ-გეოგრაფიულად სამ მკაფიოდ განსხვავებულ ნაწილად იყოფა; ზემო წელი – მდ. ივრის სათავიდან უჯარმამდე (ერწო – თიანეთი), შუა წელი – უჯარმიდან ქიზიყამდე (გარე კახეთი) და ქვემო წელი (ქიზიყის უკან მხარი, ელდარის ველით და ივრის მარჯვენა ნაპირის საძოვრებით)... |